Parmakla Gösterme, Neden Sadece ‘’Parmakla Gösterme’’ Değildir?
Parmakla Gösterme, Neden Sadece ‘’Parmakla Gösterme’’ Değildir?
Çocuklar işaret etme becerisini, çoğunlukla konuşmaya başlamadan önce edinmiş olurlar. Yıllar boyunca yapılmış araştırmaların sonuçları*, bizlere bu becerinin gelişiminin, daha sonraki dil gelişim süreçleriyle oldukça ilişkili olduğunu gösteriyor. Çünkü bir çocuğun düşündüklerinin, başka kişilerin fikirlerinden bağımsız olduğunu anlaması, önce işaret etme becerisi ile başlıyor. Çocuk zihnindeki düşüncelerin, sadece kendi zihninde olup bittiğini ve kendi aklından geçenleri ‘’bir şekilde’’ başkalarıyla paylaşması gerektiğini fark eder. Bu, göründüğünden çok daha karmaşık haller alabilir. İşaret etmeyi, başlı başına bir mini dil gibi düşünmek hoşuma gidiyor! İşaret eden minik parmakların, neler için kullanılabileceğine dair bazı örnekler:
- Bir nesne talep etme:
Örneğin: Çocuk uzanamadığı bir nesneyi parmağıyla işaret ederek, nesne için arzusunu aktarır.
- Başkalarını yanıtlama:
Örneğin: Başkalarından gelen ‘’Köpeği göster.’’, ‘’İnek nerede?’’, ‘’Meyve suyu mu istersin, kurabiye mi?’’ gibi talep veya sorulara karşılık vermek amaçlı olabilir.
- Bir nesneyi etiketleme:
Örneğin: Kendiliğinden anlık olarak, kitapta gördüğü bir elmayı ya da masadaki elmayı gösterebilir.
- Başkalarını bir eylem gerçekleştirmesi için yönlendirme:
Örneğin: Abisinden topu geri atmasını istemek için, topu işaret ediyor olabilir. Ayrıca çocuklar, başkalarını bir nesneyi adlandırmasına yönlendirmek için de işaret edebilirler. Bu durumdaki işaret etmeye, yukarı kalkmış kaşlar, meraklı veya kafası karışık bir yüz ifadesi de eşlik edebilir.
- Kendi dikkatini çeken bir nesneye ‘’Hey, şuna bak!’’ dercesine, başkasının dikkatini çekmek:
Örneğin: Bahçeye giren köpeğe dikkat çekmek için işaret edebilir.
- Minik ‘’cümle anlamları’’ oluşturmak için işaret etme ve jestleri beraber kullanarak, farklı düşünce ve fikirleri bir araya getirme:
Örneğin: Babasının her zaman oturduğunu bildiği bir sandalyeyi parmağıyla işaret edip, ardından başını sandalyeye koyup, ‘’Baba uyuyor.’’ anlamını aktarabilir.
Ufak çocuklar, yetişkileri ve büyük çocukların davranışlarını kopyalamaya bayılırlar. Günlük yaşantınızdaki doğal akış içinde, yukarıda bahsedilen çeşitli işaret etme türlerine model olmayı deneyin. Çocuğunuzun size bu şekilde iletişim kurarken görmesi, onun da farklı anlamlarda işaret etmesine motive olmasına yardımcı olabilir. Çeşitli nesneleri evinizin içinde bir yerlere saklayın ve beraber aramaya başlayın. Onları buldukça, parmağınızla gösterin. Birlikte doğada yürüyüşlere çıkın.
İşaret etme becerisini dahil edebileceğimiz günlük yaşamımızda ve tabi ki oyun oynarken de, o kadar çok fırsat var ki!
*: https://srcd.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1467-8624.2007.01029.x
Çeviren: Uzm. DKT Gizem Şengün
Yazan: Amanda Binns SLP-CCC: Kanadalı bir dil ve konuşma terapisti, Fielding Üniversitesi’nde öğretim görevlisi ve ICDL’de (Interdisciplinary Council on Developmental and Learning Disorders) DIR Floortime terapisti eğitimi lideri.
http://www.peekaboostplay.com/why-pointing-is-not-just-pointing/
Dil ve Konuşma Bozuklukları 